خانومی

بسم الله

مادری همه جای جهان یکرنگ است چون مادری یک نیروی درونی وخداداد است ومنطبق بر فطرت .

خانواده ما پر جمعیت بود و پر رفت وآمد ما چند فرزند در سنین مختلف بودیم مادرم همه ما را جمع می‌کرد زیر درخت توت حیاط روی تخت چوبی .برایمان میوه و کیک‌های دست‌پخت خودش یا هرچه که در خانه بود می‌اورد با یک کتاب.

جمع می‌شدیم و مادرم کتاب می‌خواند و ما گوش می‌دادیم .حاضر نبودیم این تفریحمان را با هیچ چیز دیگری عوض کنیم اصلا و ابدا.

نمی‌دانم چطور مادرم ما را در رده سنی متفاوت بودیم پای یک داستان می‌نشاند اما خوب بخاطر دارم که من با یک کتاب منتظر ورود هر مهمان بودم تا نقش مادرم را برایش بازی کنم فرقی نداشت زندایی‌ام باشد یا دخترِدختر دایی پدرم، کتابم پر از عکس حیوانات بود با یک خط نوشته در هر صفحه. این همنشینی لذت بخش بود برای ما.

مادرم همه وقت ما را مدیریت می‌کرد با کارهای سالم ساده و البته که جذاب.

امروز از زبان یک خانم مسلمان شده در کشورهای غربی شنیدم که تلفن همراه در اختیار کودکان نگذارید و خودتان برایشان قصه بگویید در واقع وقت بگذارید.

هر مادری باید قهرمان فرزندش باشد تا فرزند هر جا رفت هر چه دید و شنید بازگشتش آغوش خانواده باشد فصل الخطابش مادر .

مادرم می‌نشست، می‌خورد، می‌خوابید، می‌دید، می‌پوشید و می‌خواند ما دنباله روهایش بودیم فضای هیچ کاری را به تنهایی نداشت چون ما همچون پاپاراتزی های قَدَر منتظر و پیگیرش بودیم اخر او سلبیریتی ما بود .

بیایید محبوب و دوست داشتنی فرزندانمان باشیم.

✍️حوراء